ઘણા વેઇટલિફ્ટર્સ અને કોચને લાગે છે કે ડેડલિફ્ટિંગ સ્ક્વોટિંગ કરતાં વધુ કંટાળાજનક છે, અને પુનઃપ્રાપ્તિ ધીમી છે. એટલા માટે ઘણા લોકો અઠવાડિયામાં થોડી વાર ડેડલિફ્ટ કરે છે; કેટલાકને એમ કહીને પણ ચેતવણી આપવામાં આવે છે કે જો તેઓ હાયપરટ્રોફીનું લક્ષ્ય ધરાવતા હોય તો તેઓએ આ કસરત ન કરવી જોઈએ. અંગત રીતે હું આ વિચારની વિરુદ્ધ છું, અને તે જ છે જેની આપણે આગળ સરખામણી કરવા જઈ રહ્યા છીએ.
કઈ કસરત વધુ સ્નાયુ થાકનું કારણ બને છે?
આજ સુધી, થાક સિદ્ધાંતને સમર્થન આપવા માટે કોઈ પ્રયોગમૂલક પુરાવા નથી. વધુમાં, ભારે ડેડલિફ્ટ કસરતમાં તીવ્ર અંતઃસ્ત્રાવી પ્રતિભાવ અને તે અન્ય સમાન સંયોજન કસરતોથી કેવી રીતે અલગ હોઈ શકે તે વિશે થોડું જાણીતું છે. પ્રતિબિંબિત કરવા માટેના અભ્યાસોની શોધમાં, મને જાણવા મળ્યું યુનો તે ઇચ્છતો હતો સ્ક્વોટ અને ડેડલિફ્ટ કસરતો માટે તીવ્ર, ચેતાસ્નાયુ અને અંતઃસ્ત્રાવી પ્રતિભાવોને ઓળખો અને તેની તુલના કરો. ના
દસ પ્રતિકાર-પ્રશિક્ષિત પુરુષોએ ભાગ લીધો, મહત્તમ 10% પુનરાવર્તન પર 8 પુનરાવર્તનોના 2 સેટ પૂર્ણ કર્યા. ક્વાડ્રિસેપ્સના સ્વૈચ્છિક આઇસોમેટ્રિક સંકોચનનું મહત્તમ બળ, કેન્દ્રીય થાક (સ્વૈચ્છિક સક્રિયકરણ અને સપાટીની ઇલેક્ટ્રોમાયોગ્રાફી) અને પેરિફેરલ થાક (ઇલેક્ટ્રિકલી એલિટેડ કંટ્રોલ સ્ટિમ્યુલસ) ના પગલાં સાથે કસરત કર્યાના 95 અને 5 મિનિટ પહેલાં કરવામાં આવ્યા હતા. વધુમાં, ટેસ્ટોસ્ટેરોન અને કોર્ટિસોલ આ જ સમયે માપવામાં આવ્યા હતા.
સમય જતાં EMG ઘટ્યો, પરંતુ કસરતો વચ્ચે કોઈ તફાવત જોવા મળ્યો ન હતો. ટેસ્ટોસ્ટેરોન અથવા કોર્ટિસોલમાં કોઈ ફેરફાર નોંધવામાં આવ્યા નથી. અને, જો કે ડેડલિફ્ટમાં ઊંચો સંપૂર્ણ લોડ અને વધુ વોલ્યુમ લોડ પૂર્ણ કરવામાં આવ્યો હતો, તેમ છતાં, સ્ક્વોટ વિરુદ્ધ કોર થાકમાં કોઈ તફાવત જોવા મળ્યો ન હતો.
સ્ક્વોટ એક્સરસાઇઝ પછી જોવા મળતો વધુ પેરિફેરલ થાક આ કસરત સાથે ક્વાડ્રિસેપ્સ દ્વારા કરવામાં આવેલા વધુ કામને કારણે હોઈ શકે છે.
આ પરિણામો આપણને એવું માનવા તરફ દોરી જાય છે કે સ્નાયુઓની શક્તિ વિકસાવવા માટે સ્ક્વોટ્સ અને ડેડલિફ્ટ કરતી વખતે પીરિયડાઇઝેશન, ઘટાડો અને પ્રોગ્રામિંગને અલગ કરવું બિનજરૂરી હોઈ શકે છે.