Afhankelijk van onze voorkeur, onze gezondheid en die van de baby, kiezen sommige vrouwen ervoor om in het ziekenhuis, in een geboortecentrum of thuis te bevallen. Steeds meer vrouwen kiezen voor een geboorte in het water als de manier waarop hun baby's ter wereld komen.
Tijdens een waterbevalling wordt de moeder ondergedompeld in water, meestal in een opblaasbaar bad, en zal de baby in het water bevallen. Je kunt er ook voor kiezen om de weeën in het water door te brengen en buiten te bevallen. Dit kan een goede optie zijn als we de voordelen van de hydrotherapie, samen met de voordelen van bevallen in een ziekenhuis.
Wat is een waterbevalling?
Sommige vrouwen melden dat het water de weeënpijn en de pijn van de bevalling zelf verlicht. Als je een ruggenprik krijgt, is het helaas niet mogelijk om in het water te bevallen. Dit komt door de noodzaak om de epidurale plaats te bewaken en deze steriel en veilig te houden. Gas en lucht kunnen worden ingebracht terwijl we in het water zijn, maar we moeten eruit als we een pijnstillende injectie hebben, zoals pethidine, wat slaperigheid kan veroorzaken. U kunt na een paar uur weer naar binnen, als de effecten van de injectie zijn uitgewerkt.
U kunt al dan niet een goede kandidaat zijn voor een bevalling in het water als u een tweeling of een veelvoud van een hogere orde draagt. Deze zwangerschappen lopen een groter risico op vroeggeboorte en andere problemen die tijdens de bevalling en bevalling nauwer moeten worden gecontroleerd.
waterbevalling in het ziekenhuis
Als we in het ziekenhuis een waterbevalling willen hebben, zijn er enkele positieve en enkele nadelen. Ziekenhuizen hebben volledig uitgeruste verloskamers en sommige vrouwen voelen zich veiliger in een ziekenhuisomgeving omdat er snel toegang is tot interventie als dat nodig is.
Als je bevalt in een verloskundige afdeling of in een ziekenhuis, zijn er speciale kamers met een grote gespecialiseerde badkamer waar je kunt bevallen of naar binnen kunt gaan om de weeën te verlichten. Deze bevallingsbaden hebben een speciaal sanitair systeem. Vaak hebben ze sfeerverlichting in en rond de bevallingsbaden.
Er kunnen zich echter situaties voordoen in het ziekenhuis waar niet genoeg personeel of zwembaden beschikbaar zijn. Daarom kunnen er verdere beperkingen worden opgelegd aan de vrouw om ervoor te zorgen dat ze niet te snel het zwembad ingaat voordat de bevalling begint. Dit is om te voorkomen dat een vrouw die nog niet helemaal ingeburgerd is in de bevalling een zwembad blokkeert.
waterbevalling thuis
Thuis is een bevallingsbad meestal opblaasbaar en het is de verantwoordelijkheid van het bevallingspaar om het te vullen, leeg te maken en daarna schoon te maken. Het is nog steeds mogelijk om thuis te bevallen in het water door een opblaasbaar zwembad te huren. De verloskundige zal af en toe de temperatuur opnemen om te zorgen dat de moeder het niet te warm krijgt. Je hoeft niet de hele tijd in het water te zijn. Je kunt naar binnen en naar buiten gaan zoals je wilt. Zelfs het paar kan het zwembad in als ze willen.
De bevalling vertraagt of stopt vaak wanneer een vrouw zich nerveus of onzeker voelt. Dit is iets dat kan gebeuren als een vrouw haar huis verlaat om naar het ziekenhuis te gaan. Terwijl thuiswerk doorgaans minder onderhevig is aan dit effect dan vrouwen in hun gezinsomgeving. Koppels en andere gezinsleden kunnen zich vrij bewegen en er is makkelijker toegang tot eten en drinken. Dit zal voor sommige vrouwen de juiste beslissing zijn. Anderen voelen zich misschien veiliger in een ziekenhuis of geboortecentrum.
voordelen
Waterbevallingen zijn de laatste decennia populairder geworden. Deskundige gynaecologen erkennen bepaalde voordelen, maar raden af om in het water te blijven na de eerste fase van de bevalling, wanneer de baarmoederhals volledig is uitgezet. Ze raden ook af om in water te bevallen.
Onderdompeling in water in de eerste fase van de bevalling kan helpen de duur van de bevalling verkorten. Arbeid in water kan ook de behoefte aan ruggenprik of andere verlichting van ruggengraatpijn verminderen.
Een kleine studie onthulde dat vrouwen die in het water bevallen ook a lagere keizersnede (13,2 procent versus 32,9 procent). Niet alleen dat, maar vrouwen die in het water bevallen, meldden 42 dagen na de bevalling minder stress-incontinentie dan vrouwen die op het land bevielen. Er zijn grootschaliger studies nodig om deze bevindingen te bevestigen.
Ook vrouwen die in het water bevallen melden a meer tevredenheid over de bevalling. De warmte van het water en de gewichtloosheid geven meestal de ruimte om te bevallen zonder ontkoppeling.
Contra
Over het algemeen wordt aanbevolen om waterarbeid aan te bieden aan vrouwen tussen 37 weken en 41 weken, 6 dagen zwangerschap. Er zijn andere richtlijnen, waaronder een zwangerschap met een laag risico, helder vruchtwater en de baby met het gezicht naar beneden. Waterbevallingen worden mogelijk niet aanbevolen voor vrouwen die vroeggeboorte hebben of die twee of meer eerdere keizersneden hebben gehad.
Risico op infectie
Watergeboorte betekent zitten, duwen en bevallen in een badkuip, vaak inclusief droesem. Een baby die in een dergelijke omgeving wordt geboren, kan mogelijk het besmette water inslikken, waardoor het risico op infectie toeneemt. Afhankelijk van wie we het vragen verschilt de kans op een besmetting omdat de gegevens beperkt zijn. Er is echter geen manier om het water vrij te maken van verontreinigingen. Dit komt omdat de badkuip besmet raakt met vaginale en rectale flora wanneer de moeder in de badkuip zit, zelfs als het water steriel is.
Een baby die badwater inslikt, loopt het risico een infectie op te lopen. Baby's zijn genetisch en fysiologisch geprogrammeerd om voor het eerst lucht in te ademen, niet water, binnen enkele seconden nadat hun hoofd is afgeleverd. Ze hebben een "duikreflex" die instinctief hun luchtwegen afsluit en voorkomt dat ze water inademen, maar sommige scenario's kunnen er toch voor zorgen dat ze water inademen:
Het is echter belangrijk om te weten dat zelfs wanneer infectieuze bacteriën tijdens de bevalling worden verdreven, er niets omhoog of naar binnen beweegt. Daarom treedt het risico op infectie alleen op als de baby te snel ademt (vroedvrouwen en verloskundigen zijn opgeleid om dat risico te minimaliseren) of als de apparatuur niet goed is gesteriliseerd.
Meconium aspiratie risico
Deze medische term betekent dat een baby voor de geboorte zijn eerste stoelgang heeft gehad en het verontreinigde vruchtwater inademt, waardoor ademhalingsproblemen ontstaan.
Artsen en vroedvrouwen kunnen zien of dit is gebeurd als het water breekt, omdat het meconium meestal groen, plakkerig, dik en dik is. Extra voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen wanneer de eerste stoelgang plaatsvindt vóór de bevalling. Een arts of vroedvrouw heeft onmiddellijke toegang tot de baby nodig om de luchtweg vrij te maken, wat vaak betekent dat ze op de rug moet bevallen.
risico op longontsteking
Hoewel significante studies het exacte percentage gevallen van longontsteking bij watergeboorte nog moeten aantonen, is dit een van de risico's. Om longontsteking te voorkomen moet het water warm blijven en moet de baby direct na de bevalling boven water komen.
Longontsteking ontwikkelt zich meestal binnen de eerste 24 tot 48 uur na de geboorte en wordt veroorzaakt door aspiratie van meconium, fecale besmetting en bacteriën uit badwater. Er zijn ook casusrapporten van baby's die stierven aan postpartum longontsteking in water dat het directe gevolg was van de inname van fecaal verontreinigd water. Omdat de meeste waterbevallingen thuis of in een zelfstandig geboortecentrum plaatsvinden, is er weinig 'onderzoek' naar gedaan.
verdrinkingsgevaar
Waar water is, bestaat het risico van verdrinking. Een studie somt verdrinking en verstikking op als foetale risico's van watergeboorte. Door complicaties kan de baby te lang onder water blijven en kunnen de longen zich vullen met water.
Medische professionals doen hun best om dit te voorkomen door de baby met het hoofd boven water te houden, zodat hij voldoende zuurstof kan krijgen om te ademen zodra hij geboren is.
Risico op navelstrengbreuk
Korte navelstrengen kunnen de foetus onder water vastbinden of scheuren, wat leidt tot foetaal bloedverlies. Moedertranen kunnen onder water moeilijk te beoordelen zijn en moeders kunnen overmatig bloeden. Het goede nieuws is dat een kabel die kort genoeg is om een dergelijk incident te veroorzaken, zeldzaam is.
Tijdens een bevalling in het water komt de baby meestal snel naar de oppervlakte, met het hoofd eerst. Door deze snelle beweging kunnen ze zo snel mogelijk beginnen met ademen, maar het risico bestaat dat de navelstreng breekt. Een gebroken navelstreng kan levensbedreigend zijn, omdat de foetus vrij kan bloeden tot het stopt. Het is meestal gemakkelijk te behandelen door het snoer vast te klemmen. Het leidt normaal gesproken tot neonatale bloedarmoede dan iets anders.
¿Cuánto cuesta?
Een ziekenhuisbevalling in het water kan evenveel kosten als een natuurlijke vaginale bevalling. In veel gevallen wordt een ziekenhuisbevalling grotendeels of gedeeltelijk gedekt door de ziektekostenverzekering of de sociale zekerheid in Spanje. Zonder verzekering kan een vaginale bevalling tussen $ 5.000 en $ 10.000 kosten, hoewel de kosten per locatie en faciliteit verschillen.
De prijzen voor levering kunnen per locatie verschillen, maar zijn over het algemeen lager dan de ziekenhuiskosten (indien niet gedekt door de volksgezondheid). In het geval van particuliere verzekeringen zijn thuisbevallingen meestal niet gedekt. Bij het kiezen van het team dat zal helpen bij uw waterbevalling, is het raadzaam om een volledig overzicht van de verwachte prijzen te vragen.
Sommige experts bieden geboortekuipen aan als onderdeel van hun diensten. Anders varieert de prijs van het huren of kopen van een geboortekuip ook afhankelijk van de locatie en de opties die we kiezen. Een basic exemplaar met voering kost bijvoorbeeld minder dan 300 euro. Huurprijzen liggen rond dezelfde prijs. Er zijn ook andere benodigdheden nodig, dus plan dienovereenkomstig.