De pangasius blijft de hoofdrolspeler van wetenschappelijke studies die aanbevelen om de consumptie ervan te vermijden. Sinds een paar jaar verkopen supermarkten het niet meer, koken verpleeghuizen het niet meer en serveren schoolkantines het niet meer aan kinderen.
Sommige mensen zijn er nog niet achter waarom hun consumptie daalt, daarom vertellen we je over een studie uitgevoerd door de Universiteit van La Laguna (Tenerife). Het is de Wereldgezondheidsorganisatie geweest die alarm begon te slaan vanwege de hoge concentraties metalen zoals kwik.
De goedkope prijs, milde smaak en stevige, schilferige textuur maken het over de hele wereld populair. Het kan echter een groter risico op voedselvergiftiging opleveren, dus we moeten ervoor zorgen dat het op de juiste manier wordt gekookt.
Wat voor soort vis is pangasius?
De pangasius is zonder twijfel een van de meest geconsumeerde vissen ter wereld, maar voldoet volgens de Europese kwikwaarden niet aan de regelgeving. Het is een vis van Vietnamese oorsprong, met name uit de Mekong rivier, die een van de langste ter wereld is en ook een van de meest vervuilde.
Het is ook bekend als basa en is een soort meerval die behoort tot de Pangasiidae-familie. De formele wetenschappelijke naam is Pangasius bocourti. We hebben misschien ook de basa-vis gehoord die wordt aangeduid als rivierschoenmaker, Vietnamese schoenmaker, pangasius of swai.
Het vlees heeft een lichte, stevige textuur en een milde vissmaak, vergelijkbaar met kabeljauw of heek. In feite wordt het soms verkocht als visfilets zonder been en op dezelfde manier gebruikt. Panga-vissen komen oorspronkelijk uit de rivieren Mekong en Chao Phraya, die door verschillende landen in Zuidoost-Azië stromen.
Vanwege hun populariteit en grote exportvraag worden ze ook in grote aantallen gekweekt in hokken rond de Mekong rivier. Dit is een van de redenen waarom het zo populair is vanwege de prijs. Het is goedkoop om te kweken, dus we zijn scherp geprijsd, zelfs als het naar het buitenland wordt geëxporteerd.
Mogelijke risico's van consumptie
Onderzoekers van de Universiteit van La Laguna zijn geïnteresseerd in het onderzoeken van de toxisch risico van kwik dat zou kunnen bijdragen aan de consumptie van pangasius. Hiervoor hebben ze geanalyseerd 80 monsters van diepgevroren filets, die in drie verschillende hypermarkten zijn opgeslagen en die de eindconsument kon nemen in marinade of naturel.
Het is bewezen dat de pangasius in marinade overschrijdt de maximale concentraties toegestaan door de Europese wetgeving bij 0 mg/kg. «Zodra deze gegevens zijn verkregen en uitgaande van een wekelijkse consumptie van 350 gram pangasius, is de procentuele bijdrage aan de toelaatbare wekelijkse inname (IST) van kwik respectievelijk 32 procent en 27,5 procent voor vrouwen en mannen.«, aldus Ángel J. Gutierrez, de vaste professor van de afdeling Toxicologie van de Universiteit van La Laguna.
Over het algemeen brengt het eten van elke soort vis enkele risico's met zich mee. Dit komt omdat vis verontreinigingen uit industrieel afval kan bevatten, zoals kwik en polychloorbifenylen. Deze verbindingen kunnen zich in het lichaam ophopen en toxische effecten hebben. Er zijn echter mensen die geloven dat de voordelen van het eten van vis opwegen tegen de mogelijke risico's.
Andere studies hebben aangetoond dat residuen van zware metalen in de pangasius binnen veilige grenzen blijven. Er is echter gesuggereerd dat de manier waarop de vis wordt grootgebracht en de omgeving waarin hij leeft, dit dier tot een voedsel met een hoger risico kan maken. De vijvers waarin ze worden grootgebracht, zijn vatbaar voor vervuiling. Om dit te beheersen, viskwekers moeten chemische middelen en medicijnen gebruiken om ziekteverwekkers en parasieten te bestrijden; deze componenten kunnen vis aantasten.
Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat pangasius geïmporteerd uit Vietnam niet voldoet aan de internationale veiligheidsnormen. In feite is de kans groter dat de vis sporen van diergeneesmiddelen bevat, waaronder antibiotica, in concentraties die de wettelijke limieten overschrijden.
Een studie merkte ook op dat 70-80% van de pangasius die naar Europese landen werd geëxporteerd, besmet was met de Vibrio-bacterie, een veelvoorkomende oorzaak van voedselvergiftiging. Om het risico op voedselvergiftiging te minimaliseren, moet je ervoor zorgen dat basa goed kookt en eet je het niet rauw of onvoldoende gaar.
Laag voedingsgehalte
Sommige voedingsdeskundigen zeggen dat het elke week eten van pangasius geen gezondheidsprobleem zou opleveren, voor zover het kwik betreft. Er zijn vissen zoals tonijn, zwaardvis of haai Ze hebben een veel hoger kwikgehalte dan pangasius, maar hun voedingswaarde is veel hoger.
Net als andere soorten witvis bevat pangasius weinig calorieën en is het rijk aan hoogwaardige eiwitten. Een portie van 126 gram levert:
- Energie: 158 calorieën
- Eiwit: 22,5 gram
- Vetten: 7 gram
- Verzadigd vet: 2 gram
- Cholesterol: 73 mg
- Koolhydraten: 0 gram
- Natrium: 89 mg
Vanwege het lage caloriegehalte en het hoge eiwitgehalte kan het een heilzaam voedsel zijn voor lijners, net als andere soorten witte vis. Het bevat ook 5 gram onverzadigd vet, waaronder enkele omega-3-vetzuren. Omega-3-vetzuren zijn essentiële vetten die belangrijk zijn voor het behoud van een optimale gezondheid van lichaam en hersenen, vooral naarmate u ouder wordt. De panga bevat echter niet veel van dit vet, dus wordt het minder aanbevolen.
Het Spaanse Agentschap voor Consumptie, Voedselveiligheid en Voeding raadt aan pangasius te mijden en in te zetten op andere vissen die duurzamer zijn, meer eiwitten en gezonde vetten leveren en vooral een betere smaak hebben.
Ook al is het een goedkope vis zonder been, zouden onze kinderen hun smaakpapillen beter kunnen laten wennen aan andere soorten smaken. Toch moeten we niet stoppen met het innemen vanwege het metaalgehalte, als dat onze zorg is.