Bardzo często niektóre ćwiczenia lub upadki powodują ból nadgarstków. Mamy nadzieję, że będziesz w stanie kontynuować codzienne czynności z lekkim dyskomfortem, ale są chwile, kiedy nie można ich poruszyć ani położyć rąk na podłodze. Słyszałeś o otwartym nadgarstku, prawda?
Dziś podpowiadamy, czym tak naprawdę jest, jakie jest jego pochodzenie i jak można go leczyć. Dowiedz się wszystkiego o tym powszechnym urazie w każdym wieku i kondycji fizycznej.
Co to jest otwarty nadgarstek?
Chociaż większość z nas mówi, że mamy „otwarty nadgarstek”, tak naprawdę dochodzi do zwichnięcia. Nie musi to być bardzo dokuczliwe, wszystko będzie zależało od tego, jak bardzo cierpimy. Normalną rzeczą jest odczuwanie dyskomfortu podczas przesuwania dłoni z jednej strony na drugą lub podpierania dłoni.
Nie lekceważ tego małego bólu, ponieważ jeśli nie wyleczysz go prawidłowo, możesz pogorszyć uraz. A skręcenie nadgarstka Dzieje się tak, gdy kości tego zsuwają się do przodu, powodując zniekształcenie stawu i powodując drobne urazy.
Jej źródłem jest nadmierne rozciągnięcie lub zerwanie więzadeł łączących staw. Te więzadła to włókna, które utrzymują stabilność tkanek, więc kiedy doznamy skręcenia, będziemy czuć się słabi i mniej zrównoważeni.
Często zdarza się to, gdy upadniemy lub uderzymy się, ale prawdą jest, że mogą one również pojawić się przy niektórych ćwiczeniach, takich jak pompki, burpees, małpie szczekanie, podciąganie na drążku itp.
Skręcenia nadgarstka są klasyfikowane zgodnie z ich ciężkością. Rodzaje skręcenia nadgarstka obejmują:
- skręcenie nadgarstka klasa 1 (łagodny). W zwichnięciu nadgarstka stopnia 1 więzadła są nadmiernie rozciągnięte. Nie ma przerwy.
- skręcenie nadgarstka klasa 2 (umiarkowany). Jeśli więzadło zostało częściowo zerwane, jest to skręcenie nadgarstka stopnia 2. Możemy stracić część ruchomości i potrzebować szyny lub ortezy.
- skręcenie nadgarstka klasa 3 (poważny). Jest to najpoważniejszy rodzaj skręcenia nadgarstka. Więzadła zostały całkowicie zerwane. W niektórych przypadkach więzadło może oddzielić się od kości. Jeśli mamy skręcenie nadgarstka stopnia 3, możemy potrzebować operacji.
Jakie są twoje objawy?
Jeśli cierpiałeś lub cierpisz na to, jesteśmy pewni, że wiesz, jak zidentyfikować otwarty nadgarstek. Ból, osłabienie i niestabilność to trzy kluczowe objawy. The ból Nie musi być zlokalizowane, możesz odczuwać ogólny ból nadgarstka; the niestabilność To uczucie, w którym wierzymy, że lalka wypadnie z miejsca; i słabość jest to prawdopodobnie najbardziej oczywisty objaw.
Ale jeśli nie jesteśmy pewni, co mamy, lekarz może zdiagnozować skręcenie nadgarstka za pomocą różnych testów. To pozwala im wykluczyć inne urazy, takie jak złamany nadgarstek lub nadwyrężenie. Najczęstsze testy to:
- Badanie fizykalne. Na początku lekarz będzie szukał obrzęku, tkliwości i siniaków. Sprawdzi również Twoją mobilność.
- Rezonans magnetyczny. MRI tworzy obrazy więzadeł i ścięgien. Lekarz może ich użyć do sprawdzenia ciężkości urazu.
- Skan kości. Ten test ma potwierdzić, że nadgarstek nie jest złamany.
Jak zmniejszyć ból i wyleczyć nadgarstek?
Gdyby to się po prostu stało, nie ruszaj nadgarstkiem i nie przykładaj do niego zimna. Wskazane jest, aby udać się do lekarza, aby poprzez badanie mógł ocenić stopień skręcenia i leczenie, które należy zastosować.
Chociaż pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest zabandażowanie nadgarstka, nie jest to najbardziej wskazane. Twoja lalka musi przejść stymulacji aby poprawić krążenie w okolicy i osiągnąć szybką regenerację więzadeł. Wykonuj małe masaże przez około 15 minut co dwa dni.
Upewnij się, że nadgarstek nie ma tendencji do opadania w dół, możesz wykonać a bandaż który ma tendencję do lekkiego zaciągania się w górę. Ważne jest, aby udać się do fizjoterapeuty, który przedstawi dokładne wyobrażenie o bandażu. W przypadku chęci zrobienia tego w domu ze względu na doświadczenie, należy wykonać następujące czynności:
- Umieść jeden koniec bandaża na wewnętrznej stronie nadgarstka. Zawiń raz.
- Owiń bandaż wokół grzbietu dłoni. Podnieś go po przekątnej nad dłonią, przesuwając go w kierunku kciuka.
- Umieść bandaż między kciukiem a palcem wskazującym. Następnie weź go za palce.
- Umieść bandaż ukośnie w poprzek dłoni i pod kciukiem.
- Owiń bandaż na spodzie grzbietu dłoni, nad nadgarstkiem, a następnie na grzbiecie. Owiń ponownie po przekątnej dłoni, między kciukiem a palcem wskazującym.
- Powtórz zawijanie po przekątnej dłoni, tworząc krzyż. Powtórz skrzyżowanie w kierunku nadgarstka i przedramienia.
- Użyj taśmy lub pinezki, aby utrzymać bandaż na miejscu.
Otwarte ćwiczenia łagodzenia bólu nadgarstka
Oprócz oklejania taśmą w celu ściśnięcia i zabezpieczenia otwartego nadgarstka, ważne jest wykonywanie kontrolowanych ćwiczeń w celu poprawy stabilności i siły. Poniżej pokazujemy tych, którzy najlepiej regenerują się po kontuzji. Jednak wcześniej udaj się do specjalisty, aby ocenić stopień zaawansowania urazu i nie pogorszyć objawów.
Delikatny zakres ruchu rozciągania
Jeśli cierpisz na ból nadgarstka, zacznij od lekkiego zakresu ćwiczeń ruchowych. Ta technika może pomóc w uśmierzeniu sztywności, bólu i obrzęku. Może być również szczególnie pomocny, jeśli masz objawy choroby zwyrodnieniowej stawów.
- Usiądź na krześle z przedramieniem na poręczy krzesła, a dłoń i nadgarstek zwisają z końca. Jeśli chcesz, zwiń mały ręcznik i wsuń go pod przedramię, aby uzyskać większy komfort.
- Zacznij od przesuwania dłoni w dół, aż poczujesz lekkie rozciągnięcie górnej części nadgarstka. Utrzymaj tę pozycję przez 5-10 sekund i wykonaj 10 powtórzeń.
- Następnie odwróć ruch i przesuń rękę w górę, aż poczujesz pociągnięcie w dolnej części nadgarstka. Wykonaj tę samą liczbę powtórzeń.
ćwiczenia z taśmą oporową
Używanie taśmy oporowej to łatwy i wygodny sposób na ćwiczenie bolącego nadgarstka. Zapewnia stabilność i siłę nadgarstka bez przeciążania stawu. Może być szczególnie pomocny dla osób z artretycznymi nadgarstkami lub zapaleniem ścięgien.
- Usiądź na krześle z ramieniem opartym na nodze i dłonią zwisającą od końca kolana w dół.
- Zabezpiecz taśmę oporową pod stopą i przytrzymaj ją na drugim końcu. Taśma powinna być wystarczająco ciasna, aby zapewnić umiarkowany opór, ale wystarczająco luźna, aby umożliwić wykonanie pełnego zakresu ruchu.
- Powoli przesuń nadgarstek w kierunku sufitu, a następnie w kierunku podłogi.
- Po wykonaniu trzech serii po 10 powtórzeń, odwróć rękę i powtórz ćwiczenie z dłonią skierowaną do góry.
ześlizgnięty nerw
Jeśli masz zespół cieśni nadgarstka, użycie niektórych poślizgów nerwowych może pomóc zmniejszyć ból nadgarstków i dłoni. Wypróbuj tę technikę, aby zmniejszyć ucisk na nerw pośrodkowy.
Powoli przechodź z jednej pozycji ręki do drugiej, starając się przytrzymać każdą z nich przez trzy do siedmiu sekund, zanim przejdziesz dalej. Podczas tego ćwiczenia można chwilowo odczuć nasilenie objawów.
- Zaciśnij kciuk w pięść tak, jakbyś chciał kogoś uderzyć.
- Następnie wyprostuj palce i kciuk, jakbyś kazał komuś przestać.
- Następnie wyciągnij palce i kciuk za przedramieniem.
- Następnie obróć dłoń tak, aby dłoń była skierowana do góry, a drugą ręką odsuń kciuk od dłoni.
- Na koniec drugą ręką odciągnij kciuk do tyłu i delikatnie go rozciągnij.
Czy można temu zapobiec?
Nie zawsze da się uniknąć wypadków, ale możemy zmniejszyć ryzyko poślizgnięć i upadków. Możemy jednak postępować zgodnie z tymi wskazówkami, aby zapobiec skręceniom nadgarstka:
- Zachowaj ostrożność podczas spacerów w deszczu lub przy mrozie.
- Noszenie ochraniaczy na nadgarstki podczas aktywności takich jak koszykówka, jazda na nartach i deskorolce. Jeśli upadniemy, ochraniacz nadgarstka uniemożliwi wykonywanie ekstremalnych ruchów nadgarstka.
- Noś buty, które dobrze do nas pasują, aby zminimalizować ryzyko upadków.
- Podnoś ciężkie przedmioty obiema rękami, aby zmniejszyć nacisk na każdy nadgarstek.
Łagodne skręcenie nadgarstka zacznie się poprawiać po 24 do 48 godzinach od rozpoczęcia leczenia. W pełni zagoi się w ciągu 1-2 tygodni. Jeśli mamy kontuzję umiarkowaną lub ciężką, rekonwalescencja może trwać od 6 do 8 tygodni. Przez większość tego czasu będziemy musieli nosić szynę. W przypadku poważnego skręcenia więzadło zagoi się w ciągu 8 do 12 tygodni. Pełne wyleczenie może zająć od 6 do 12 miesięcy, zwłaszcza jeśli konieczna jest operacja.