Bark jest stawem o największym zakresie ruchu w ciele, a odwodzenie barku jest niezbędnym elementem wielu czynności, które wykonujemy kończynami górnymi. W szczególności odwodzenie ramienia jest jednym z niewielu ruchów stawu, który ma normalny zakres co najmniej 180 stopni.
Jak działa ruch odwodzenia ramienia?
Jednym z powodów tak szerokiego zakresu jest to, że jest on znacznie bardziej złożony niż ruch samego stawu barkowego: odwodzenie wymaga skoordynowanego ruchu barku i stawu łopatkowo-piersiowego. Ta koordynacja ma nazwę rytm łopatkowo-ramienny (lub łopatkowo-piersiowego). Głównym celem tego „rytmu łopatkowo-ramiennego” jest utrzymanie dobrej pozycji dla różnych ruchów głowy kości ramiennej.
Kość ramienna jest utrzymywana na miejscu (w dole stawu barkowego) przez mięśnie stożka rotatorów i inne mięśnie stabilizujące łopatki: mięsień czworoboczny (górny/środkowy/dolny), dźwigacz łopatki, romboidalny i ząbkowaty.
Kiedy poruszamy ramieniem przez odwodzenie, kość ramienna pozostaje w panewce łopatki, ponieważ łopatka przechyla się w tym samym czasie (poprzez obrót w górę), dopasowując kość ramienną i umożliwiając jej swobodny ruch.
Ze względu na złe nawyki związane z postawą ciała, kontuzje i ogromną ilość czasu spędzanego ze zgarbionymi i obróconymi do wewnątrz ramionami, wielu z nas ma tendencję do rozwijać nierównowagę mięśniową (zwłaszcza w mięśniu zębatym przednim i tapezie), które upośledzają rotację łopatki w górę.
Z powodu tego osłabienia mięśnia kość ramieniowa może łatwo uciskać dolną część wyrostka barkowego (część łopatki) podczas próby odwodzenia, co może prowadzić do ciasnoty barkowej lub zaburzeń stożka rotatorów. Dlatego tak ważna jest praca nad mobilnością barków i wzmocnieniem mięśni, które wspierają cały „układ”.