Niezależnie od tego, czy ćwiczysz na siłowni, czy jeździsz na rowerze na świeżym powietrzu, ten przerażający moment zmęczenia, kiedy po prostu nie możesz przez to przejść, jest taki sam. Okazuje się, że część tego zmęczenia może tkwić w twojej głowie. A wiedza o tym, gdzie dokładnie występuje w mózgu, może w przyszłości skłonić do zastosowania terapii poprawiających wydajność estudio recient w komunikacji przyrodniczej.
Naukowcy zwerbowali 20 uczestników badania i poprosili ich o wielokrotne chwytanie i ściskanie czujnika, zmieniając poziom wysiłku od minimalnego do maksymalnego. Odkryli to, korzystając z danych z rezonansu magnetycznego i modeli komputerowych uczucie zmęczenia wydaje się pochodzić z kory ruchowej, obszar mózgu odpowiedzialny za kontrolowanie ruchu, według współautora badania, Vikrama Chiba.
Jako dodatkowy środek mający na celu określenie, w jaki sposób wpływa to na funkcjonowanie mózgu, naukowcy zaoferowali uczestnikom dwie opcje postępowania. Jeden uznano za bardziej „ryzykowny”, ustalając wielkość wysiłku na podstawie rzutu monetą, oferując szansę na brak wysiłku lub z góry określony poziom wysiłku. Opcja „bezpieczna” była tylko poziomem domyślnym.
Wprowadzając niepewność, naukowcy byli w stanie zobaczyć, jak bardzo każdy uczestnik cenił swój wysiłek. Dało to wgląd w to, czy ludzie zdecydują się iść dalej, nawet gdy są zmęczeni.
Jak zmęczenie wpływa na nasze decyzje?
Nic dziwnego, że naukowcy odkryli, że ludzie mają większą awersję do ryzyka, aby unikać wysiłku. Wszyscy uczestnicy oprócz jednego wybrali bezpieczną opcję, a skany wykazały, że u wszystkich kora ruchowa była wyłączona podczas procesu decyzyjnego.
Jest to zgodne z wcześniejszymi badaniami wskazującymi, że kiedy ludzie stają się zmęczeni, zmniejsza się aktywność kory ruchowej, co może prowadzić do wysłania mniej sygnałów do mięśni, prowadząc na przykład do zmniejszenia mocy podczas ostrego sprintu.
Czy te ustalenia doprowadzą do włamać się kory ruchowej, aby pukanie stało się przeszłością? Jeszcze nie, ale nie jest to też niemożliwe.
Naukowcy są przekonani, że możemy wykorzystać nieinwazyjną stymulację mózgu do dostosowania aktywności kory ruchowej do indywidualnych oczekiwań dotyczących wydajności. Inną rzeczą, którą moglibyśmy zrobić, to wprowadzić strategie poznawcze, które mogłyby sprawić, że ludzie zmieniają sposób postrzegania wysiłku, a to może wpłynąć na aktywność kory ruchowej i sprawić, że wysiłek będzie mniej męczący.