Το pangasius συνεχίζει να είναι ο πρωταγωνιστής επιστημονικών μελετών που συνιστούν την αποφυγή της κατανάλωσής του. Εδώ και λίγα χρόνια τα σούπερ μάρκετ έχουν σταματήσει να το πουλάνε, τα γηροκομεία δεν το μαγειρεύουν και οι σχολικές καντίνες δεν το σερβίρουν στα παιδιά.
Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη γιατί μειώνεται η κατανάλωσή τους, γι' αυτό σας αναφέρουμε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Λα Λαγκούνα (Τενερίφη). Ήταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας που άρχισε να θέτει σε συναγερμό για τις υψηλές συγκεντρώσεις μετάλλων όπως ο υδράργυρος.
Η φθηνή τιμή, η ήπια γεύση και η σφιχτή, λεπιώδης υφή του το κάνουν δημοφιλές σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, μπορεί να ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο τροφικής δηλητηρίασης, επομένως πρέπει να φροντίσουμε να το μαγειρέψουμε σωστά.
Τι είδους ψάρι είναι το pangasius;
Χωρίς αμφιβολία, το pangasius είναι ένα από τα πιο καταναλωτικά ψάρια στον κόσμο, αλλά σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά επίπεδα υδραργύρου, δεν συμμορφώνεται με τους κανονισμούς. Είναι ένα ψάρι βιετναμέζικης καταγωγής και συγκεκριμένα από τον ποταμό Μεκόνγκ, που είναι από τους μακρύτερους στον κόσμο αλλά και από τα πιο μολυσμένα.
Είναι επίσης γνωστό ως basa, και είναι ένα είδος γατόψαρου που ανήκει στην οικογένεια των Pangasiidae. Η επίσημη επιστημονική του ονομασία είναι Pangasius bocourti. Μπορεί επίσης να έχουμε ακούσει το ψάρι basa που αναφέρεται ως τσαγκάρης του ποταμού, Βιετναμέζος τσαγκάρης, pangasius ή swai.
Το κρέας του έχει ελαφριά, σφιχτή υφή και ήπια γεύση ψαριού, παρόμοια με τον μπακαλιάρο ή τον μπακαλιάρο. Μάλιστα μερικές φορές πωλείται ως φιλέτα ψαριού χωρίς κόκαλα και χρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο. Τα ψάρια Panga είναι εγγενή στους ποταμούς Mekong και Chao Phraya, οι οποίοι ρέουν μέσα από πολλές χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Λόγω της δημοτικότητάς τους και της μεγάλης ζήτησης για εξαγωγές, εκτρέφονται επίσης σε μεγάλους αριθμούς σε στυλό που περιβάλλουν τον ποταμό Μεκόνγκ. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους είναι τόσο δημοφιλές είναι λόγω της τιμής του. Είναι φτηνό στην εκτροφή, επομένως έχουμε ανταγωνιστικές τιμές, ακόμη και όταν εξάγουμε στο εξωτερικό.
Πιθανοί κίνδυνοι από την κατανάλωσή του
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Λα Λαγκούνα ενδιαφέρθηκαν να διερευνήσουν το τοξικό κίνδυνο υδραργύρου που θα μπορούσε να συμβάλει στην κατανάλωση του pangasius. Για αυτό έχουν αναλύσει 80 τοιχογραφίες κατεψυγμένα φιλέτα, τα οποία έχουν αποθηκευτεί σε τρεις διαφορετικές υπεραγορές και τα οποία θα μπορούσαν να πάρουν οι τελικοί καταναλωτές σε μαρινάδα ή φυσικό.
Έχει αποδειχθεί ότι ο παγκάσιος στη μαρινάδα υπερβαίνει τις μέγιστες συγκεντρώσεις επιτρέπεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία σε 0 mg/kg. «Μόλις ληφθούν αυτά τα δεδομένα και υποθέτοντας μια εβδομαδιαία κατανάλωση 350 γραμμαρίων pangasius, η ποσοστιαία συνεισφορά στην ανεκτή εβδομαδιαία πρόσληψη (IST) υδραργύρου είναι 32 τοις εκατό και 27,5 τοις εκατό για τις γυναίκες και τους άνδρες, αντίστοιχα.«, σχολίασε ο Ángel J. Gutierrez, ο επίσημος καθηγητής της Τοξικολογίας του Πανεπιστημίου της La Laguna.
Γενικά, η κατανάλωση οποιουδήποτε είδους ψαριού εγκυμονεί κάποιους κινδύνους. Αυτό συμβαίνει επειδή τα ψάρια μπορούν να περιέχουν ρύπους από βιομηχανικά απόβλητα όπως υδράργυρο και πολυχλωριωμένα διφαινύλια. Αυτές οι ενώσεις μπορούν να συσσωρευτούν στο σώμα και να έχουν τοξικές επιδράσεις. Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα οφέλη από την κατανάλωση ψαριών υπερτερούν των πιθανών κινδύνων.
Άλλες μελέτες έχουν βρει ότι τα υπολείμματα βαρέων μετάλλων στο pangasius είναι εντός ασφαλών ορίων. Ωστόσο, έχει προταθεί ότι ο τρόπος με τον οποίο εκτρέφονται τα ψάρια και το περιβάλλον στο οποίο ζει μπορεί να κάνουν αυτό το ζώο τροφή υψηλότερου κινδύνου. Οι λίμνες στις οποίες εκτρέφονται είναι επιρρεπείς σε μόλυνση. Για να το ελέγξετε αυτό, Οι ιχθυοκαλλιεργητές πρέπει να χρησιμοποιούν χημικούς παράγοντες και φάρμακα για τον έλεγχο παθογόνων και παρασίτων· αυτά τα συστατικά μπορούν να επηρεάσουν τα ψάρια.
Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι τα pangasius που εισάγονται από το Βιετνάμ δεν πληρούν τα διεθνή πρότυπα ασφαλείας. Στην πραγματικότητα, το ψάρι είναι πιο πιθανό να περιέχει ίχνη κτηνιατρικών φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων των αντιβιοτικών, σε συγκεντρώσεις που υπερβαίνουν τα νόμιμα όρια.
Μια μελέτη σημείωσε επίσης ότι το 70-80% του pangasius που εξήχθη σε ευρωπαϊκές χώρες ήταν μολυσμένο με βακτήρια Vibrio, μια κοινή αιτία τροφικής δηλητηρίασης. Για να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο τροφικής δηλητηρίασης, φροντίστε να μαγειρέψετε σωστά τη βάση και να αποφύγετε να την τρώτε ωμή ή λίγο μαγειρεμένη.
Χαμηλό θρεπτικό περιεχόμενο
Ορισμένοι διατροφολόγοι λένε ότι η κατανάλωση πανγάσιου κάθε εβδομάδα δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα υγείας, όσον αφορά τον υδράργυρο. Υπάρχουν ψάρια σαν τόνο, ξιφία ή καρχαρία Έχουν πολύ υψηλότερα επίπεδα υδραργύρου από το pangasius, αλλά η θρεπτική τους αξία είναι πολύ υψηλότερη.
Όπως και άλλα είδη λευκών ψαριών, το pangasius είναι χαμηλό σε θερμίδες και πλούσιο σε πρωτεΐνη υψηλής ποιότητας. Μια μερίδα 126 γραμμαρίων παρέχει:
- Ενέργεια: 158 θερμίδες
- Πρωτεΐνη: 22,5 γραμμάρια
- Λίπος: 7 γραμμάρια
- Κορεσμένα λιπαρά: 2 γραμμάρια
- Χοληστερόλη: 73 mg
- Υδατάνθρακες: 0 γραμμάρια
- Νάτριο: 89 mg
Λόγω των χαμηλών θερμίδων και της υψηλής περιεκτικότητάς του σε πρωτεΐνες, μπορεί να είναι μια ευεργετική τροφή για όσους κάνουν δίαιτα, όπως και άλλα είδη λευκών ψαριών. Περιέχει επίσης 5 γραμμάρια ακόρεστων λιπαρών, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ωμέγα-3 λιπαρών οξέων. Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι απαραίτητα λιπαρά σημαντικά για τη διατήρηση της βέλτιστης υγείας του σώματος και του εγκεφάλου, ειδικά όσο μεγαλώνετε. Ωστόσο, το panga δεν περιέχει πολύ από αυτό το λίπος, επομένως συνιστάται λιγότερο.
Η Ισπανική Υπηρεσία για την Κατανάλωση, την Ασφάλεια των Τροφίμων και τη Διατροφή συνιστά να αποφεύγετε το pangasius και να στοιχηματίζετε σε άλλα ψάρια που είναι πιο βιώσιμα, παρέχουν περισσότερες πρωτεΐνες και υγιή λίπη και, πάνω απ 'όλα, έχουν καλύτερη γεύση.
Παρόλο που είναι ένα φτηνό ψάρι χωρίς κόκαλα, θα ήταν καλύτερα τα παιδιά μας να συνηθίσουν τον ουρανίσκο τους σε άλλου είδους γεύσεις. Ακόμα κι έτσι, δεν θα πρέπει να σταματήσουμε να το παίρνουμε λόγω της περιεκτικότητάς του σε μέταλλα, αν αυτό μας ενδιαφέρει.