Πριν από την εμμηνόπαυση, οι γυναίκες έχουν χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου από τους άνδρες, αλλά αυτό αλλάζει αφού περάσουν από τη μετάβαση. Αν και ο λόγος δεν είναι πλήρως κατανοητός, ένα νέο μελέτη στο The Journal of Physiology προσφέρει μία δυνατότητα: ορμονικές αλλαγές μείωση της χωρητικότητας των γυναικών για σχηματίζουν μικρά αιμοφόρα αγγεία στους μύες σας, αυξάνοντας τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων και ιδιαίτερα διαβήτη τύπου 2.
Ευτυχώς, προτείνουν οι ερευνητές, αυτό δεν πρέπει να είναι αναπόφευκτο, επειδή η βραχυπρόθεσμη άσκηση μπορεί να βοηθήσει — μετά την εμμηνόπαυση, αλλά ιδιαίτερα πριν από αυτήν.
Οι ερευνητές εξέτασαν δύο ομάδες γυναικών: 12 ήταν μεταξύ 59 και 70 ετών και πέντε ήταν μεταξύ 21 και 28 ετών. Και οι δύο ομάδες υποβλήθηκαν σε βιοψία μηριαίου μυός πριν ξεκινήσουν και στη συνέχεια προπονήθηκαν για μια περίοδο οκτώ εβδομάδων χρησιμοποιώντας ποδήλατα περιστροφής μέτριας έως υψηλής έντασης.
Η νεότερη ομάδα που άρχισε να ασκείται πριν φτάσει στην εμμηνόπαυση εμφάνισε αύξηση στον αριθμό των τριχοειδών αγγείων ή μικρών αιμοφόρων αγγείων στον σκελετικό μυϊκό ιστό μέχρι το τέλος της περιόδου μελέτης, ενώ η μεγαλύτερη ομάδα δεν το έκανε. Τα τριχοειδή αγγεία, τα οποία βοηθούν την απορρόφηση της ζάχαρης και του λίπους στους μύες για πιο αποτελεσματική χρήση ως καύσιμο, έχουν επίσης επίδραση στην αντίσταση στην ινσουλίνη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η λιγότερη ικανότητα ανάπτυξης νέων θα μπορούσε να οδηγήσει σε καρδιαγγειακά προβλήματα.
Οφέλη από την άσκηση μετά την εμμηνόπαυση
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η μετεμμηνοπαυσιακή άσκηση περνά απαρατήρητη. Στη μελέτη, αν και δεν παρουσίασαν σημαντική τριχοφυΐα, η μεγαλύτερη ηλικιακή ομάδα βελτίωσε την ικανότητα άσκησης κατά 15 τοις εκατό. Αυτό, από μόνο του, είναι μια καρδιαγγειακή ώθηση.
Η σχέση μεταξύ της απώλειας οιστρογόνων, που συμβαίνει κατά την εμμηνόπαυση, και των αρνητικών αλλαγών στα αιμοφόρα αγγεία είναι καλά τεκμηριωμένη. Μια παλαιότερη μελέτη έδειξε ότι ορισμένα από τα κύρια συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, όπως π.χ καυτές αναλαμπές και διαταραχή ύπνου, μπορεί να σχετίζεται με αυτή τη διαδικασία αγγειακής γήρανσης.
Οι κύριοι περιορισμοί της παρούσας μελέτης είναι το μικρό μέγεθος του δείγματος και η σύντομη χρονική περίοδος. Ωστόσο, είναι μια πολλά υποσχόμενη αρχή που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια μεγαλύτερη μελέτη που εξετάζει τις πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των αλλαγών των αιμοφόρων αγγείων κατά την περιεμμηνόπαυση ή την εμμηνόπαυση.
Εν τω μεταξύ, είναι δύσκολο να προσπεράσουμε το συμπέρασμα ότι ακόμη και λίγοι μήνες τακτικής προπόνησης θα μπορούσαν να έχουν βαθιά επίδραση στην υγεία της καρδιάς, τόσο τώρα όσο και στο μέλλον.